Remko van der Drift Directeur en Faalkundige
Jij: (steekt je hand uit)
‘Hallo, ik heet…’
Remko: (enthousiast)
‘Wat leuk, aangenaam! Ik heet Remko van der Drift, faalkundige en directeur van het Instituut voor Faalkunde.’
Jij: (met een nieuwsgierige glimlach)
‘Wat leuk. Hoe ben je eigenlijk faalkundige geworden?’
Remko: (denkt even na en zegt serieus)
‘Ik heb falen altijd ingewikkeld gevonden. En ik zag om me heen dat ik daar bepaald niet de enige in was. Het leek wel alsof we collectief allergisch zijn voor fouten. Eind jaren negentig begon ik workshops improvisatietheater en theatersport te geven aan teams in organisaties. Superleuk om te doen en ook onverwacht leerzaam. Want wat blijkt? Improviseren draait voor een groot deel om durven falen. Om ja zeggen tegen het onbekende. En vooral: om het niet-weten en mislukken niet meteen als een ramp te bestempelen. Daar begon bij mij het zaadje van faalkunde te kiemen.
Later ben ik me steeds meer gaan verdiepen in allerlei onderzoek over fouten en falen. In de groeimindset van Carol Dweck. In de kracht van kwetsbaarheid van Brené Brown. In psychologische veiligheid van Amy Edmondson. In zelfcompassie volgens Kristin Neff. En de afgelopen jaren gaf Acceptance and Commitment Therapy van Steven Hayes me taal om met lastige gedachten en gevoelens om te gaan, zonder erdoor te worden opgeslokt.
Al die inzichten, gecombineerd met wat ik zelf in de praktijk tegenkwam (en ja, dat waren óók mijn eigen faalmomenten), hebben geleid tot wat ik nu faalkunde noem. Als levenshouding waarbij je fouten uitnodigt als onmisbare leermeesters.’
Jij: (geraakt)
‘Mooi. Wat is eigenlijk je achtergrond?’
Remko: (glimlacht)
‘Lang geleden studeerde ik Human Resource Management, met als specialisatie Organisatieontwikkeling en Bedrijfsopleidingen.’
Jij: (met twinkelende blik)
‘Dus je bent je carrière begonnen als trainer?’
Remko: (twinkelt terug)
‘Klopt, ik ben begin jaren negentig begonnen als trainer bij de Kindertelefoon en ben daar later ook acht jaar manager geweest. Als leidinggevende leerde ik hoe belangrijk het is om ruimte te geven aan falen en experimenteren. Want juist op de werkvloer is het vaak spannend om fouten te maken en te bespreken. Terwijl daar zóveel groeikansen liggen.’
Jij: (nieuwsgierig)
‘En je deed als trainer ook iets met teams, toch?’
Remko: (lacht)
‘Je bent goed geïnformeerd!’
Jij: (lachend)
‘Ja, ik had je al gegoogeld.’
Remko: (gaat er eens goed voor zitten)
‘Ik heb de afgelopen 25 jaar veel teams in organisaties begeleid met teamcoach-sessies, theatersportworkshops en communicatietrainingen. Ook heb ik communicatietrainers opgeleid. Vanaf 2010 ben ik boeken gaan schrijven over falen en perfectiestress en in 2016 heb ik het Instituut voor Faalkunde opgericht. En ik heb trouwens ook nog een nachtleven gehad, dat had je misschien ook al gezien op Google.’
Jij: (achteruitdeinzend van verbazing)
‘Een nachtleven, wat bedoel je daarmee??’
Remko: (schaterend)
‘Naast alles wat ik je net vertelde, ben ik tot 2007 ook professioneel techno-dj geweest en maakte ik geïmproviseerde techno en acid op het podium en bracht veel platen uit. Dat was leuk, maar op een gegeven moment niet meer te combineren met mijn trainersbestaan in het daglicht.’
Remko: (stoomt enthousiast door)
‘Op dit moment bestaat mijn werkleven volledig uit faalkunde. Ik geef trainingen, workshops, faalfitness-sessies en keynotes. Ook schreef ik vier boeken: Fouten maken moet, Fouten maken moed, Proberen lukt altijd en ‘Leidinggeven met falen en opstaan’. En natuurlijk maak ik net als zovelen een podcast.’
Remko: (stopt even en kijkt je met een nieuwsgierige blik aan)
‘Maar nu ben ik benieuwd: wat doe jij eigenlijk?’
Jij: (na een korte stilte)
‘Ik ben …’
– RUIMTE VOOR IMPROVISATIE –